Gepubliceerd op HRbase van PW. op 16 april 2020
HR in én na de crisis: de corona-officer komt eraan
Terug naar de essentie, is het eerste dat in me opkomt. Als er iets is dat corona tot nu toe lijkt te brengen, dan is het back-to-basic. Alleen wat echt nodig is ga je doen. Je ziet veel beelden van onzekerheid en van lijden, van een wereld in verwarring. Hoe kon ons dit gebeuren?
Indrukwekkende beelden en evenzo indrukwekkende inzichten. Rocksterren worden ‘entertainers’, zorgmedewerkers ‘heroes’. Bureaucratie komt pijnlijk bovendrijven, terwijl handelen en erop vertrouwen dat je het goede doet nu bijna als vanzelf de credits krijgen voor de nodige steun. Het kan niet anders dan dat we straks in de bedrijven de gevolgen hiervan ondervinden. En dat gaat echt verder dan de afstand in de koffiehoek en het aantal mensen in de lift. Dat is natuurlijk op zichzelf al een hele uitdaging, die fysieke leefwereld meer virusproof in te richten. Maar what about die globale realiteit waarin een onzichtbare minuscule vijand de boel onderuit schoffelt? En als je de virologen mag geloven, zal dit niet ’t laatste virus zijn dat dit probeert.
Haast
Dit roept iets op van ‘haast’: laten we voor de tijd die we nu allemaal gezamenlijk hebben ’t dan vooral góéd doen. Wil iemand terug naar de beelden over bommen en granaten? En hoe kwamen we er ooit bij om die ene ceo die miljoenen te betalen, terwijl dat de laatste is die zich zorgen hoeft te maken
over zijn eigen financiële zekerheid? Waarom duurt elke beslissing over de meest futiele zaken zo allemachtig lang? Vanuit verschillende invalshoeken is de kans groot dat mensen anders in het leven komen te staan. En anders herinneren de kinderen en studenten ons er wel aan. Die TU Delft-kanjers
die in drie weken tijd een levensreddend apparaat in elkaar sleutelen, krijg je echt niet meer in een hiërarchisch beslismodel waarin de baas het beter weet.
Ruim baan voor nieuw
Ideeën genoeg om ons heen om het vervolg in te vullen. Van afwisselend een week op, week af op kantoor en een (faire) lift-versus-trap-verdeling tot koffierondes en (veel) ruimere openingstijden van het gebouw. Ik heb nog niet gelezen over ‘de corona-officer’, maar die zal er ongetwijfeld komen. Die
zou wat mij betreft dan meteen z’n taskforce iets kunnen uitbreiden, en als een soort paard van Troje eíndelijk die scheve beloningsverhoudingen eens aan de orde kunnen stellen onder het mom van “dat is nu toch echt niet meer uit te leggen?” Op afstand werken legitimeert ‘peilingen’, maar dan wel
de vragen stellen die ertoe doen. En dat hoef je echt niet uit te besteden aan een duur bureau; dat kun je zélf! Enfin, het tijdperk-van-de-geoorloofde-creativiteit is aangebroken. Doe er iets mee!
Hoop
Ik heb de hoop, ondanks alle ellende, dat corona toch iets vernieuwends teweeg zal brengen. Al zolang wordt er groot gedaan over minder belangrijke zaken, en laten we te veel de mensen met gevoel voor drama aan het woord in plaats van de mensen met de kennis van zaken. Kennis die verder brengt. Het is de tijd om dit te keren: pak je rol HR, hij ligt voor je voeten!
Samen pakken we straks de draad weer op. En het wordt fijner samenwerken dan ooit, dat weet ik zeker.
PW. is een uitgave van Vakmedianet.